Mutfağın Okulu biter!

Haziran 2010... Canhıraş bir telaşla hayatına hangi yoldan giderek devam etmesi gerektiğine karar vermeye çalışan, hayatının mottosu olarak Şebnem Ferah'ın "Sil Baştan"ınını seçmiş bir Zeren... İtalya, İngiltere, hatta ve hatta Avustralyalar'a varana dek mutfak sanatları üzerine eğitim alabileceği yerleri araştırırken google dünyasında kaybolan, sonra gözlerine inanamayarak Türkçe bir sayfada "Mutfağın Okulu" başlığıyla okudukları üzerine yönünü belirleyen anneanne evinden yetişme bir mutfak cadısı... Bütün yazı, hayallerini düşleyerek, hayatının değişen yönüne alışmaya çalışarak ve Mutfağın Okulu'nun başlayacağı gün olan 20 Eylül tarihini sayıklarak geçiren bir ben...

Sanki hiç gelmeyecek gibi görünen o 20 Eylül geldi, sonra 20 Ekim oldu, 20 Kasım, 20 Aralık, 20 Ocak... Ve 26 Ocak'ta tarih, Mutfağın Okulu'nun bitiş gongunu çaldı. Eğer dün şu bitirme projesinin heyecanı ve stresi olmasaydı, her boş anımda gözümün önünden film şeridi gibi geçen bu zamanları hatırladıkça mutluluktan, hayatımı yoluna koyabilmiş olmanın gururundan, yaşadıklarımın güzelliğinden ve MSA'dan ayrılıyor olmanın hüznünden gözlerim yaşarabilirdi. Neyseki bitirme projesinin stresi tüm atmosferi kapladı da, bir hüzün topu olarak dolaşmaktan kurtuldum dün:)

7 Şubat'ta staj başlayana kadar 10 günlük bir mutfak molası girdi şimdi hayatıma. Son 10 günde ortalama 4 saatlik uykuyla duran bünyeyi normale döndürebilmek için uyku, MSA harici tüm saatlerimi ipotek altına alan proje ödevi sayesinde uzak kaldığım kitaplarım, filmler, arkadaşlar, özleyenler, özlenenler... Şimdi sıra biraz da bunlarda.

Dün sevdiğim bir sınıf arkadaşım sunumunu şu cümlelerle bitirdi: "Hepimiz buraya başladığımızda bir şef aday adayıydık, bu zorlu ve emek isteyen süreci başarıyla tamamladıktan sonra şimdi artık en azından bir şef adayı olabilmişizdir umuyorum".

Olduk be Efe Şef'im, inanması zor ama olduk galiba!