6 Nisan 2010 Salı

"Kul kurar, kader gülermiş!"

Derslerinden birinde fena halde çuvallamış bir öğrenci gibiyim bu aralar. Matematik, coğrafya, fizik, kimya, edebiyat... Akıl ve baceri isteyen her dersin karşılığında yıldızlı pekiyiler sıralanmış karnede ama bir ders var ki ortalamayı fena halde aşağıya çekiyor: Hayat Bilgisi.

Benim hatırladığım bir tek ilkokulda vardı bu ders. Ve yine hatırladığım kadarıyla da son derece abuk subuk, doğru dürüst akılda kalmayan bir dolu şey öğretilirdi. Örnek bile veremeyecek kadar kazınmamış aklıma işte hiç bir şey. Oysa o zamanlar yani 7 ile 12 yaş aralığında karnemdeki karşılığında hep 'pekiyi'ler yazar dururdu bu dersin. Demek ki çuvallamaya sonradan başlamışım. Gerçekten hayatın bilgisine karışmaya başladığım yıllarda...

Bana sorsaydınız, sence hayat bilgisinin en temel, başlangıç kuralı nedir diye, muhtemelen hayatın tüm planlara, tüm programlamalara, tüm hesap kitap işlerine gelemeyecek kadar başına buyruk, serseri, zaman zaman sakin görünüp sizi yanıltsa da aslında fazlasıyla asi, asla adil olmayan, bu yüzden de çoğu zaman isyan edilen, ailenin en aykırı bireyi gibi bir şey olduğunu söylerdim. Ve inanın bilgiç bilgiç buna benzer daha pek çok cümle kurardım. Ama siz sakın bu filozoftan bozma bilgiçlik numaralarına aldanmayın. Hepsi şekil bunların. Aslında benim bildiğim sadece sözlerden ibaret. Sözcüklerle aram iyi, o kadar!

Hayatımı, bildiğimi sandığım bu gerçeklere göre yaşamadığım, asla yıkılmayacağını sandığım sığınakların altında sonsuz bir güvenle ebediyete kadar yaşayabileceğime olan inancımın bir anda tuzla buz olmasıyla ortaya çıkıverdi. Deprem oldu ve ben asla yıkılmaz dediğim çelikten sığınağımın içinde sıkışıverdim. Hayat planlamalara gelmez diye laf ebeliği yaparken meğer ne meraklıymışım planlar, programlar yapmaya...

Candan Erçetin'in bir şarkısı var bu aralar kulağıma çalınan. Hemen her yerde karşıma çıkmaya başladı ya da algıda seçicilik benimkisi, bilemiyorum. "Kul kurar, kader gülermiş" diye başlıyor ve inanın nasıl devam ediyor bilmiyorum. Çünkü ben o cümlede takılı kaldım, bir satır ileri gidemiyorum ve sürekli düşünüyorum. Hatalarımı, dünlerimi, kendimi, O'nu... Yarını mı? Bakın işte onu hiç düşünmüyorum. Varsın birazcık 'öylesine' oluversin...

Hamiş: Bir de bu aralar sürekli bunu dinliyorum. Çok fena ağlatıyor ama galiba yine de iyi geliyor.

6 yorum:

laleninbahcesi dedi ki...

şu anda size yazarken ; fonda gripin durma yağmur diyor. Üstelik de dışarda da yağmur var.

Lütfen hayal kurmaktan ve yarınlardan vaz geçmeyin. Evet doğrudur biz planlar yaparken kader de da başka şeyler örüp durur ama hayat gün gelir diz çöker önümüzde...hiç beklemediğimiz bir an da...

Sevgiler size...

zeynep dedi ki...

Beatles'ın, dünyada en çok sevdiğim, duyduğumda hayranlığımın daha da arttığı bir sözü vardır: "Hayat, biz plan yaparken başımıza gelenlerdir.” Duyduğum günden beri bu söz benim aklımdan hiç çıkmıyor. O kadar doğru ki çünkü.

Bu beklenilmezliğe, tahmin edilemezliğe alışması zor oluyor hatta buna hiçbir zaman tam olarak alışılmıyor bence, her seferinde yeni bir darbe alınıyor, "ama işte hayat böyle bir şey" demeyi öğreniyor insan zamanla.

Bunu söylemek tuhaf belki ama ben bunda da bir güzellik buluyorum. Hayatın neler getireceğini bilememek rahatsızlık verdiği oranda hayatlarımızı özel de kılıyor. Tüm kontrolün bizde olmadığını bilmek, hayatın berrak değil de bulanık bir kavanoz su gibi olduğunu kabullenmek, bugün varolanın yarın var olmayabileceğini, her şeyin pamuk ipliğine bağlı olduğunu, şimdi olmasa da ilerde bizim hayrımıza olacak fırsatların bize bir kabus başlangıcı gibi sunulduğunu, ya da tam tersi, yaşadığımız çok önemsiz bir olayın etkilerinin başka olaylarla birleşip planlarımızı nasıl da tepetaklak ettiğini görmek, yaşamak, insanı hayat karşısında şaşkın bırakıyor.

Ama işte hayat böyle bir şey, insan yaşadıkça kendini sınıyor, bazen nelerin altından kalkabildiğini gördükçe kendine şaşıyor, hayata şaşıyor.

Kitaplar, filmler ve içinde sanat olan her şey bu bilinmezlik dolu hayatı yaşarken insanın en güzel yoldaşı oluyor bence…

En kısa zamanda görüşelim, sohbetini çok özledim canım arkadaşım…

Ordanburdanhayattan dedi ki...

Zerencim işte öyle bir boş derstir o hayat bilgisi denen. hepimiz kendi dersimizi kendimiz yaşar ve görürüz. çok acı çekmişsin, çekiyorsun belli canım. önceki yorumda da dediğim gibi zaman iyi gelir umarım tüm acılara.

yeliz dedi ki...

o şarkının ben de sadece o cümlesini biliyorum ama güzel şarkı, hayal kurmak plansa, planlamaktan vazgeçme bence. ama artık en azından kaderin yapacaklarına hazırlıklısın artık:)
imza: sabah şekeri pollyanna yeliz:)

zero dedi ki...

Sevgili Lale, elbet bir gün o gün de gelir ama bu aralar içinde yaşadığım andan ötesini görmekte biraz zorlanıyorum:(

Zeynepcim, bu söylediklerin dingin ve sakin bir dönemindeysen hayatın, o kadar doğru ve güzel şeyler ki... Her acının, kederin, sıkıntının insanı başkalaştırması, daha sağlam, daha dik olmasını sağlaması, büyümek, hayattan böyle böyle yaş almak... Bunlar gerçekten çok doğru... Ama işte her şey çok tazeyken, canın cayır cayır yanıyorken bu kadar geniş bakmak zor oluyor biraz:) Ben de bu aralar kitaplar ve filmlerden medet umuyorum yine:) Seni çok özledim ben de. İki gündür gribim, evde yatıyorum. Haftaya iyi olur olmaz, arıcam seni, ilk işimiz kendimizi bir sahil kenarına atmak olsun, olur mu:)

Yasemincim, öyle işte, herkes payına düşeni yaşıyor hayattan.

Sabah şekerim:)insan ne kadar hazırlayabilir kendini kaderin yapacaklarına bilemiyorum ki. Hazır olduğunu hep sanıyorsun, ama başına gelince pek de öyle olmadığını anlıyorsun gibime geliyor. İnsan kendini düzenine, sakin akışına fena kaptırıyor ve hiç bitmeyecekmiş gibi hissediyor sanki.
İmza: Huysuz Şirin:)

Sıdıka dedi ki...

Bazen 'amannnn' diyip boşveresim geliyor:P
Bazen 'elbette biri yıkılır diğeri kurulur' diyesimde geliyor
Bazen 'bu olmadı hadi onu deneyelim' diyesimde. Bilmiyorum nasıl bir yorum bende anlamadım ama,
Bir varmış bir yokmuş, bir kurulmuş bir bozulmuş. Ne bilim hep öyle oluyor. Hayat Bilgisindende çakmam, ilkokuldada karnem iyi değildi zaten sonrada bir işe yaradı:)
Şarkılar güzel, hayat güzel, ben güzelim daha ne olsun ya:)

(TIP) :)