Zamanı Geldi...

Birkaç gündür her gün "bugün kesin yazacağım" diye güne başlayıp yapamamanın verdiği mahcubiyetle yatağa girerken bugün birkaç kez yazma teşebbüsünde bulunabildim. Ama bu sefer de, bunca zaman olanları, hayatımdaki bütün bu değişiklikleri, yeni başlangıçları, "Sahiplerini Taklit Eden Evler"i yazan Zeren ile bugünkünün hayatının aynı olmadığını nasıl anlatacağımı bilememekten kaldım öyle sayfanın başında.

Sonra bir melodi geldi kulağıma. "Nerden başlasam, nasıl anlatsam..." Mazhar-Fuat-Özkan'ın "Bodrum Bodrum" şarkısı eşlik etti bir süre nasıl anlatacağını bilemeyen o Ben'e. Ama yok, şarkıya bırakamazdım bu işi, zira onun derdi başkaydı benimkisi başka.

Sevgili Dostlar, belli ki ben 2009'dan pek çok şey isterken dilek listesine "zaman" diye yazmayı unutmuşum. Daha şimdiden "tam dilediğim gibi yeni bir iş" de dahil olmak üzere pek çok dileğim gerçekleşmişken eminim istemeyi unutmamış olsaydım "zaman" da gelip beni bulmakta bu kadar zorlanmazdı. Zannetmeyin ki ihmal ettiğim şey sadece bu sayfalar.

Uzun zamandır böyle bir tempoda çalışmadığım ve hayatım farklı sorumluluklar nedeniyle de bu kadar dolu olmadığı için bir süredir fena halde bocalamış durumdayım. İhmal ettiklerimi teker teker bir ucundan tutmaya çalışıp kendimi organize etmeye daha yeni başlayabildim. Programlanmış bir hayat temposu içinde yaşamayı uzun zamandır unutmuş olan ben, kontrolü ele almazsam her geçen gün toparlanmamın daha zor olduğunu görüyorum. Bir ay önce olsa bir haftada bitireceğim kitapların, hiç eksilmeden bir aydır masanın üzerinde durduğunu söylesem, bilmem size halimi anlatmış olabilir miyim?

Yoğunluk, yorgunluk, tempo, zamansızlık, sorumluluklar, mecburiyetler vs. bunların hepsi yeni BEN. Ama bir şey daha var ki, onu yazmazsam eksik kalacak gibi. O da MUTLULUK. Evet, tüm bunlara rağmen mutluyum ben. Son iki yılda hiç olmadığım kadar.

Cevapsız bıraktığım tüm dostlarımdan teker teker özür diliyorum. Bundan sonra bu kadar ara olmaması için elimden geleni yapacağıma da söz veriyorum:)