Bir Rüya ve Fikret Kızılok ile Uyanmak

Her rüyasından bir uzun metraj film çıkabilecek insanlardan değilimdir. Benim rüyalar çoğunlukla önlerine saçma, anlamsız gibi sıfatları hak ederler. Tabi hatırladıklarım. Bir de çoğunluğu oluşturan hatırlamadıklarım var.

Dün sabah da yine böyle sıfır hafıza ile uyandım, hiç rüya görmemiş gibi. Ama görmüştüm. Sanki biri kulağıma fısıldamışçasına kalktım, cd'lerimin bulunduğu çekmeceye gittim, karıştırdım karıştırdım. Eski bir dosttu aradığım. Uzun zamandır ihmal ettiğim, dinlemediğim, ööyle çekmecede unuttuğum...

Ve en sonunda yere saçılmış cd yığını içinden kendini gösterdi. Belki o da biraz kırgındı bunca zaman ihmal edilmiş olmaya, hemen göstermemişti kendini çünkü. Hemen çıkardım kapağından, koydum müzik çalara. Bütün şarkıları çok özlemiştim ve hepsini dinleyecektim baştan sona, saatlerce dolaşacaklardı ruhumda. Ama öncelikle bir tanesi vardı, önce oydu, onun yeri ayrıydı.

O kadar özlemişim ki kaç kez arka arkaya dinledim sayamadım. Fikret Kızılok'un Harman'ından bahsediyorum. Bilir misiniz, sever misiniz bilmiyorum ama beni alıp götüren, bambaşka, tarifi imkansız bir şarkıdır benim için.

Ve Harman ruhumun kollarından tutup aldı beni, 2004 yazına götürdü. Sıkıntılı bir dönemden sonra gelen güzel günler, yeni bir başlangıç, mutlu bir yaz... Güne Fikret Kızılok'la başlamak, o günleri yeniden hatırlamak çok hoştu da, bunu bir kişinin daha dinlemesi gerektiğini bildiğim için telefona sarıldım ve müziğe biraz daha ses verdim. Tıpkı yine dört yıl evvel bu zamanlar yapmış olduğum gibi...

Gittiği yerden bu şarkı ona da ulaşmış mıdır bilemiyorum ama sevgili Fikret Kızılok'a da bu dünyadan selam olsun! Sonsuza dek yaşamak ve hiç unutulmamak bu olsa gerek...